Niagara Falls, Lake Placid, Burlington
Door: Kees Zoeter
Blijf op de hoogte en volg Kees, Anja, Thomas en Sanne
06 Augustus 2015 | Verenigde Staten, New York
Donderdag 23 juli 2015. Niagra Falls
Gisterenavond hebben we weer geprobeerd een mooi kampvuur te maken. Toen lukt het, met behulp van een “aanmaakblok” gelukkig wel. De tenten zijn nog een beetje vochtig al we willen vertrekken. Dat is niet zo erg aangezien het de komende dagen erg warm wordt. We twijfelen een beetje aan ons tijdschema. Voor de komende week staat er eigenlijk nog niets vast en dat betekend dat we nog het e.e.a moeten uitzoeken. Aangezien we vrijdagavond weer in New York moeten zijn I.v.m. Het bezoek aan het vrijheidsbeeld op zaterdag betekend dat een hele puzzel. Misschien moeten we wel het e.e.a “skippen”.
We rijden dus al vrij vroeg via een binnendoor weg (uitgekozen door Anja) naar Niagra Falls. We kamperen hier op Four Miles Creek State Park (http://nysparks.com/parks/6/) waar een prachtige camping ligt. Dit State Park ligt aan Lake Ontario, een gigantisch meer. Aan de overkant zien we zwak de contouren van ontario in Canada. We besluiten om direct na het opzetten van de tenten naar Niagra Falls te rijden om deze beroemde watervallen te bekijken. De Amerikaanse kant schijnt al mooi te zijn, maar de Canadese kant nog mooier. Inderdaad is het een indrukwekkend geheel. Het is echter vrij druk en om de watervallen heen is een heel “circus” gebouwd. In canada veel hoge hotels en een casino. In amerika eigenlijk een beetje te toeristisch. Maar…. Het moet gezegd worden…..de Falls zijn inderdaad indrukwekkend. We parkeren in Niagra Falls State Park (http://www.niagarafallsstatepark.com), dit is Amerika’s oudste State Park en wandelen eerst naar de American Falls. Het water stroomt erg mooi naar beneden en zorgt voor een mooi spektakel en veel watergespetter. Als we zijn uitgekeken proberen we eerst wat eten te scoren, wat ons nogal moeite kost. Door de vele toeristen blinkt het hier uit van Asian Food tot American Food en daar zitten we ’s middags niet helemaal op te wachten. Uiteindelijk doen we het met een zak chips en fruit wat we nog in de rugzak hadden zitten. Hierna gaan we naar de “Maid of the Mist" (http://www.maidofthemist.com). Met dit bootje vaar je midden in de Horseshoe Falls welke aan de Canadese kant liggen. Je vaart met de boot bijna tot onderaan de waterval, waardoor je behoorlijk (of vreselijk) nat wordt. Het uitzicht en het spektakel zijn erg leuk om mee te maken. We krijgen blauwe regenjasje aan ter bescherming. Deze zijn inderdaad wel noodzakelijk. Als we terug zijn gekomen van dit spektakel wandelen we over de brug (Rainbow Bridge) naar de Canadese kant van de rivier. We moeten de paspoorten even laten zien en komen zonder al teveel moeite in Canada. Hier is de sfeer al wat minder toeristisch en het ziet er hier toch wel wat gezelliger uit ondanks de vele hoge hotels. Het park en de wandelboulevard langs de rivier zorgen voor een goede sfeer. Eerste even naar de Starbucks voor een bakkie. Hier skypen we even met Opa & Oma voordat we doorlopen naar de Horseshoe Falls. Inderdaad is het uitzicht vanaf deze zijde veel mooier dan vanaf de USA kant. Inmiddels is het al weer laat geworden en eten we wat in het Hard Rock Café van Niagra Falls (http://www.hardrock.com/cafes/niagara-falls-canada/). Hierna weer teruglopen naar USA via de brug en dan weer door naar onze camping. In het donker moeten we ook nog even geld halen en boodschappen doen, dus het is inderdaad al behoorlijk donker als we op de camping aankomen. Even de sterren bekijken en dan ……..
Vrijdag 24 juli 2015. Sampson State Park en Finger Lakes
We moeten nog een hele reis afleggen naar Boston en dat betekend vandaag weer een stukje terug rijden naar het oosten. We weten eigenlijk niet waarheen te gaan en besluiten naar de Adirondacks te gaan. Dit is een bergachtig deel van New York (als State en niet de stad!) met prachtige bergen, wild, meren, beren moose, dorpjes. Via een Canadese “camping buurman” krijgen we de tip om naar een mooi merengebied te gaan. Finger Lakes genaamd. Dit ligt mooi halverwege de route aangezien we niet zoveel zin hebben in een lange rit. Het is tenslotte behoorlijk warm hier. We belanden op Sampson State Park
(http://www.nystateparkstours.com/sampson/), een ruime camping langs het meer. Na het opzetten van de tent eerst even zwemmen in het meer, douchen, …….., eten. Het gebruikelijke dus….. We belanden uiteindelijk in een McDonald omdat we op internet nog wat willen voorbereiden voor morgen. Waar naartoe rijden en welke camping e.d. En bij de Mc hebben ze altijd internet…… behalve hier natuurlijk :).
Op de terugrit naar de camping zien we een paar herten en uiteindelijk ook een speciaaltje uit deze omgeving: een white deer (een wit hert). (http://senecawhitedeer.org/white-deer-natural-resources/white-deer-seneca-army-depot/). In principe zitten deze speciale herten in een afgesloten reservaat, maar er blijkt er eentje ontsnapt te zijn en die staat nu precies voor ons op een veld in de avondschemering. Haha….. Erg leuk om te zien natuurlijk. Dat maakt onze avond weer goed. Morgen naar Lake Placid waar de olympische spelen in 1932 en 1980 hebben plaatsgevonden. Dat moet vast een leuk plaatsje zijn.
Zaterdag 25 juli 2015. Lake Placid.
De reis naar Lake Placid is behoorlijk lang door de Adirondacks, maar de weg is fantastisch mooi. Meren, bergen, kleine houthakkers dorpjes, herten voor de auto op de weg, enz…. We stoppen even in Old Forge, een oud dorpje in de bergen. Even boodschappen doen, ijs halen voor inde coolbox. Thomas komt er achter dat hij enkele emails heeft gehad van het bedrijf waar hij stage wil lopen, dus moet hij daar ook nog even naartoe mailen. We picknicken langs het water met uitzicht op het meer en enkele boten. Al met al een goede tussenstop. Daarna via Long Lake, Tupper Lake naar Saranac Lake. Het laatste stuk heeft Thomas gereden wat hij natuurlijk wel erg leuk vindt. Het mag eigenlijk wel niet van de verhuurmaatschappij, maar als hier (op deze lege brede wegen) iets zou gebeuren….! We proberen iets te drinken op een mooi terras aan Saranac Lake. Na een half uur wachten nadat de bestelling is opgenomen lopen we maar weer weg. Verbouwereerd reageren de gasten bij de deur: Bedankt hoor! :) We melden dat we niets hebben gehad en bedanken ze nogmaals :). Nog even naar Lake Placid rijden en dan lekker eten na een lange reis. In Lake Placid blijkt het erg druk te zijn. De campings zijn vol en uiteindelijk belanden we op camping North Pole (http://www.northpoleresorts.com/activities/). Na een gesprek met een camping medewerker blijkt hier morgen toevallig de Ironman Triathlon van Lake Placid te zijn. (http://www.ironman.com/triathlon/events/americas/ironman/lake-placid.aspx#axzz3hybgQxhT) Best wel leuk, maar een beetje onverwacht en heel erg druk. We schijnen morgen geeneens van de camping af te kunnen. We wachten het eerst maar eens even af.
Zondag 26 juli 2015. Lake Placid.
Afgelopen nacht veel regen gehad en de tenten zijn behoorlijk nat, maar nu is het gelukkig erg zonnig. Op de weg voor de camping, rijden de eerste wielrenners van de wedstrijd. Het gejuich zullen we de gehele dag horen want een Ironman betekend ruim 4 km zwemmen (in Mirror Lake), ruim 160 km fietsen (in de bergen rondom Lake Placid) en dan ook nog even een marathon lopen. Respect voor iedereen die daaraan meedoet. We besluiten ondanks de adviezen om toch naar Lake Placid te gaan. We rijden tegen “de draad” in en kunnen daardoor de wedstrijd mooi bekijken. Er is eigenlijk niemand op de weg zodat we zo naar Lake Placid kunnen rijden. Onderweg zien we een heel mooi aangelegde mini golfbaan. Sanne vindt dt nog steeds fantastisch leuk, dus doen we 2 rondes op deze baan. Hij ligt inderdaad erg mooi en het weer is prachtig. Dit is genieten in de bergen. In het dorp lunchen we even en gaan Anja en Sanne wat winkelen. Thomas en Kees gaan even bij de wedstrijd kijken en we kunnen de dames daarna de hele middag niet meer vinden. De telefoons zijn leeg anders zou het uiteraard erg eenvoudig zijn. We bekijken op verschillende plekken de wedstrijd. De eerste lopers komen voor vieren aan en hebben de marathon al achter de rug. Heel veel fietsers komen er ook nog binnen en die liggen dus een kleine marathon achter. Voor het wordt het vanavond erg laat! Het is erg warm geworden en rond een uur of 4 PM besluiten we om te gaan zwemmen in Mirror Lake. De dames hebben we nog steeds niet gevonden. We laten een briefje achter op onze auto. Het is heerlijk in het meer. Als we zijn afgekoeld gaan we toch nog even zoeken en uiteindelijk vinden we de beide dames gelukkig toch. Samen even afkoelen in het meer. ’s Middags hebben we een leuk restaurant gezien in de Main Street van Lake Placid. Hier gaan we lekker eten en daarna in het donker weer terug naar de camping. Nog steeds zijn er hardlopers bezig. Het is inmiddels 10 uur PM !!!!!
Maandag 27 juli 2015. Lake Placid.
Het is hier eigenlijk prima toeven en het weer is prachtig. Daarom boeken we nog een nacht bij. Vandaag een beetje wandelen in de bergen en ’s middags zwemmen en suppen op Mirror Lake. We rijden via de Whiteface Mountain Veterans Memorial Highway (http://www.whiteface.com/activities/whiteface-veterans-memorial-highway) naar Whiteface Mountain. Het is een behoorlijk dure tolweg ($35 voor een kleine “lousy” 5 mijl). Maar het is “ memorial”, dus……… Hiervandaan heb je echter een prachtig uitzicht op Lake Placid (heel in de verte). Onderweg ontbijten we met een prachtig uitzicht op verschillende meren en bergen de achtergrond. Het hoogste punt is 4,610 ft. Voor Amerikanen natuurlijk “amazing”. Voor ons Europeanen een "lousy" hoogte. Iets meer dan 1500 meter is in de Alpen natuurlijk niet echt spectaculair. De wandeling en het uitzicht zijn prachtig en we ontmoeten de eerste Nederlanders sinds dagen. Deze omgeving (East-USA) is kennelijk niet echt populair onder ons volkje. Rond 2 PM rijden we weer naar beneden en rijden we naar Lake Placid om nog wat te zwemmen en te “suppen". Sanne heeft dit 2 jaar geleden jaar in Moro Bay (http://www.morrobay.org) tussen de zeehonden, een keer geprobeerd, maar dat lukte niet helemaal. Nu op dit meer moet het wel goed gaan. We huren een board in het dorp en Thomas en Sanne gaan het proberen. Het lukt eigenlijk prima en Thomas gaat het hele meer over. Om ste beurt proberen we het “suppen” een beetje onder de knie te krijgen wat na enige oefening en valpartijen prima lukt. We eten weer in Lake Placid, meer picknicken deze keer, op een prachtig grasveld met houten stoelen en een fantastisch uitzicht op Mirror Lake. Wat een mooi bergdorpje is dit ook. En realiseert iedereen zich ook nog dat dit dorp 2 maal de Olympische Spelen heeft georganiseerd, in 1932 en in 1980. En dat Eric Heiden daar 5 Gouden medailles won op alle schaatsafstanden. Fenomenaal !!!
Dinsdag 28 juli 2015. Burlington (Vermont).
We hebben gehoord dat Burlington een erg relaxed plaatsje is en besluiten daarheen te gaan. Het ligt op een niet al te grote afstand van Lake Placid en we kunnen er eenvoudig komen door Lake Camplain over te varen. We steken in Port Kent over van de staat New York naar de staat Vermont. De nummerborden van de auto’s veranderen hierdoor ook van geel naar groen. Hiermee besluiten we eigenlijk dat we Boston en eventueel walvissen spotten op zee niet meer kunnen halen. Dit kost ons teveel reistijd. De afstand naar Boston is ruim 6 uur heen en terug en eigenlijk hebben we daar weinig zin meer in. We "skippen" Boston dus van onze “To Do – List” en besluiten nog een paar dagen in Vermont te blijven. Misschien spotten we hier wel een paar “Moose”. Burlington (https://www.burlingtonvt.gov) is een heerlijke stad. Gezellig centrum, warm en mooie omgeving. We zien ook nog een erg leuke winkel (Hollister) waar we aardig wat nieuwe kleding aanschaffen. Helaas werkt de credit card niet meer, zodat we met cash moeten betalen. Dus eerst even de “limiet verhogen”, een hotel regelen voor onze laatste dag in New York, even skypen met Opa en Oma en lunchen. De mensen zijn hier erg vriendelijk en de sfeer is inderdaad erg relaxed. We hebben twee leuke gesprekken met de “informatie medewerker” die ons advies geeft over waar naar toe te gaan. Hij is echt heel spontaan en erg geestig. Daarna komen we nog een donkere verkoper tegen. Als we zeggen dat we uit Holland komen wordt hij erg enthousiast en komen we erachter dat er heel wat vooroordelen en “verkeerder beelden” zijn over Nederland. Er leuk om deze te weerleggen en/of te bespreken. Mede door het enthousiasme van deze twee mensen besluiten we om hier een nachtje te blijven. We zoeken een plek op North Beach Campground (http://campvermont.com/campground.html?site=340) en gaan lekker zwemmen in het meer. ’s Avonds is het erg leuk in het centrum van de stad. We eten bij een leuk restaurant op Church Street. Daarna eten we een ijsje (op kosten van Opa) bij Ben & Jerry’s. Het is er binnen vreselijk druk en op de straat wordt voor de kinderen een film gedraaid. Rond 10 PM delen ze gratis ijs uit. Wat een verrassend leuke stad is dit. Morgen gaan we verder via de Interstate nummer 100 naar “beneden” (weer een stukje naar de stad New York toe).
Woensdag 29 juli 2015. Warren Falls (Vermont).
Vandaag willen we de mooie Interstate 100 rijden naar het zuiden en daar een mooie camping opzoeken. Deze route loopt langs Green Mountain een mooi berggebied. Het landschap is erg mooi en we rijden langs een rivier (de Mad River) naar het zuiden. We drinken heerlijke koffie in een prachtig oud station in Waterbury. Vervolgens willen we in de rivier wat gaan zwemmen en zoeken we een mooie “waterhole”. De eerste “waterhole" is niet echt een succes en we besluiten om verder te rijden. Bij de Warren Falls hebben we meer geluk. Dit is echt een prachtige zwem- en duikplek. Het water is ijskoud, maar in de Mad River liggen mooie rotsen waar vanaf je in de rivier kan springen die op veel plekken een meter of 4 diep is. Veel jongelui zijn hier om te zwemmen en te springen. Dit is echt een fantastisch mooie plek en zonder twijfel het meest spectaculaire zwemplekje van deze vakantie. Na een uur of twee/drie wordt het langzaam drukker en besluiten we dit mooie plekje te verlaten. (http://www.tripadvisor.nl/Attraction_Review-g57436-d6881507-Reviews-Warren_Falls-Warren_Vermont.html). Nu eerst wat eten kopen en wat lunchen. We picknicken op een mooie plek nabij Stockbridge in het gras met uitzicht op de bergen. Hierna rijden we via Manchester verder. We willen hier een camping zoeken, maar deze blijkt niet erg geschikt te zijn. Uiteindelijk belangen we, na goed speurwerk door Thomas, op een KOA nabij Brattleboro.
Donderdag 30 juli 2015. Brattleboro.
Gisterenavond hebben we een prachtig mooi kampvuur gemaakt en daar ook lang bij gezeten. Het was heerlijk warm en het kampvuur lukte deze keer ook erg goed. Na enig overleg blijven we hier 2 nachten. Het is een mooie camping. Het zwembad is prima en het weer is ook prachtig. Waarom zouden we hier weggaan voor de laatste dag. Morgen rijden we door naar New York om daarna op onze laatste dag het vrijheidsbeeld te bekijken. We rijden een beetje rond, bezoeken enkele Covered Bridges (http://www.coveredbridgemap.com/vt/) Dit zijn mooie overdekte bruggen waarvan we er eigenlijk nog steeds niet achter zijn, waarom deze zo (dus overdekt) gemaakt werden. Thomas denkt voor de stevigheid. Ik heb werkelijk geen idee !
’s Middags willen we eigenlijk nog wat Kanoën of Tubing, maar dat blijkt hier in de omgeving niet erg goed te gaan ivm lage waterstanden. We bezoeken Brattleboro wat ons niet heel erg aanspreekt t.o.v. Het prachtige Burlington. Misschien zijn onze verwachtingen van Vermont wel erg hoog. ’s Middags is het nog steeds erg warm en daarom gaan we op de camping lekker bij het zwembad relaxen. Het regent nog even, maar dat maakt verder niet zo uit. Een beetje tafeltennissen en beetje nix doen. We zijn moe…….! Morgen opruimen, inpakken en wegwezen. Op naar onze laatste dag: New York.
Gisterenavond hebben we weer geprobeerd een mooi kampvuur te maken. Toen lukt het, met behulp van een “aanmaakblok” gelukkig wel. De tenten zijn nog een beetje vochtig al we willen vertrekken. Dat is niet zo erg aangezien het de komende dagen erg warm wordt. We twijfelen een beetje aan ons tijdschema. Voor de komende week staat er eigenlijk nog niets vast en dat betekend dat we nog het e.e.a moeten uitzoeken. Aangezien we vrijdagavond weer in New York moeten zijn I.v.m. Het bezoek aan het vrijheidsbeeld op zaterdag betekend dat een hele puzzel. Misschien moeten we wel het e.e.a “skippen”.
We rijden dus al vrij vroeg via een binnendoor weg (uitgekozen door Anja) naar Niagra Falls. We kamperen hier op Four Miles Creek State Park (http://nysparks.com/parks/6/) waar een prachtige camping ligt. Dit State Park ligt aan Lake Ontario, een gigantisch meer. Aan de overkant zien we zwak de contouren van ontario in Canada. We besluiten om direct na het opzetten van de tenten naar Niagra Falls te rijden om deze beroemde watervallen te bekijken. De Amerikaanse kant schijnt al mooi te zijn, maar de Canadese kant nog mooier. Inderdaad is het een indrukwekkend geheel. Het is echter vrij druk en om de watervallen heen is een heel “circus” gebouwd. In canada veel hoge hotels en een casino. In amerika eigenlijk een beetje te toeristisch. Maar…. Het moet gezegd worden…..de Falls zijn inderdaad indrukwekkend. We parkeren in Niagra Falls State Park (http://www.niagarafallsstatepark.com), dit is Amerika’s oudste State Park en wandelen eerst naar de American Falls. Het water stroomt erg mooi naar beneden en zorgt voor een mooi spektakel en veel watergespetter. Als we zijn uitgekeken proberen we eerst wat eten te scoren, wat ons nogal moeite kost. Door de vele toeristen blinkt het hier uit van Asian Food tot American Food en daar zitten we ’s middags niet helemaal op te wachten. Uiteindelijk doen we het met een zak chips en fruit wat we nog in de rugzak hadden zitten. Hierna gaan we naar de “Maid of the Mist" (http://www.maidofthemist.com). Met dit bootje vaar je midden in de Horseshoe Falls welke aan de Canadese kant liggen. Je vaart met de boot bijna tot onderaan de waterval, waardoor je behoorlijk (of vreselijk) nat wordt. Het uitzicht en het spektakel zijn erg leuk om mee te maken. We krijgen blauwe regenjasje aan ter bescherming. Deze zijn inderdaad wel noodzakelijk. Als we terug zijn gekomen van dit spektakel wandelen we over de brug (Rainbow Bridge) naar de Canadese kant van de rivier. We moeten de paspoorten even laten zien en komen zonder al teveel moeite in Canada. Hier is de sfeer al wat minder toeristisch en het ziet er hier toch wel wat gezelliger uit ondanks de vele hoge hotels. Het park en de wandelboulevard langs de rivier zorgen voor een goede sfeer. Eerste even naar de Starbucks voor een bakkie. Hier skypen we even met Opa & Oma voordat we doorlopen naar de Horseshoe Falls. Inderdaad is het uitzicht vanaf deze zijde veel mooier dan vanaf de USA kant. Inmiddels is het al weer laat geworden en eten we wat in het Hard Rock Café van Niagra Falls (http://www.hardrock.com/cafes/niagara-falls-canada/). Hierna weer teruglopen naar USA via de brug en dan weer door naar onze camping. In het donker moeten we ook nog even geld halen en boodschappen doen, dus het is inderdaad al behoorlijk donker als we op de camping aankomen. Even de sterren bekijken en dan ……..
Vrijdag 24 juli 2015. Sampson State Park en Finger Lakes
We moeten nog een hele reis afleggen naar Boston en dat betekend vandaag weer een stukje terug rijden naar het oosten. We weten eigenlijk niet waarheen te gaan en besluiten naar de Adirondacks te gaan. Dit is een bergachtig deel van New York (als State en niet de stad!) met prachtige bergen, wild, meren, beren moose, dorpjes. Via een Canadese “camping buurman” krijgen we de tip om naar een mooi merengebied te gaan. Finger Lakes genaamd. Dit ligt mooi halverwege de route aangezien we niet zoveel zin hebben in een lange rit. Het is tenslotte behoorlijk warm hier. We belanden op Sampson State Park
(http://www.nystateparkstours.com/sampson/), een ruime camping langs het meer. Na het opzetten van de tent eerst even zwemmen in het meer, douchen, …….., eten. Het gebruikelijke dus….. We belanden uiteindelijk in een McDonald omdat we op internet nog wat willen voorbereiden voor morgen. Waar naartoe rijden en welke camping e.d. En bij de Mc hebben ze altijd internet…… behalve hier natuurlijk :).
Op de terugrit naar de camping zien we een paar herten en uiteindelijk ook een speciaaltje uit deze omgeving: een white deer (een wit hert). (http://senecawhitedeer.org/white-deer-natural-resources/white-deer-seneca-army-depot/). In principe zitten deze speciale herten in een afgesloten reservaat, maar er blijkt er eentje ontsnapt te zijn en die staat nu precies voor ons op een veld in de avondschemering. Haha….. Erg leuk om te zien natuurlijk. Dat maakt onze avond weer goed. Morgen naar Lake Placid waar de olympische spelen in 1932 en 1980 hebben plaatsgevonden. Dat moet vast een leuk plaatsje zijn.
Zaterdag 25 juli 2015. Lake Placid.
De reis naar Lake Placid is behoorlijk lang door de Adirondacks, maar de weg is fantastisch mooi. Meren, bergen, kleine houthakkers dorpjes, herten voor de auto op de weg, enz…. We stoppen even in Old Forge, een oud dorpje in de bergen. Even boodschappen doen, ijs halen voor inde coolbox. Thomas komt er achter dat hij enkele emails heeft gehad van het bedrijf waar hij stage wil lopen, dus moet hij daar ook nog even naartoe mailen. We picknicken langs het water met uitzicht op het meer en enkele boten. Al met al een goede tussenstop. Daarna via Long Lake, Tupper Lake naar Saranac Lake. Het laatste stuk heeft Thomas gereden wat hij natuurlijk wel erg leuk vindt. Het mag eigenlijk wel niet van de verhuurmaatschappij, maar als hier (op deze lege brede wegen) iets zou gebeuren….! We proberen iets te drinken op een mooi terras aan Saranac Lake. Na een half uur wachten nadat de bestelling is opgenomen lopen we maar weer weg. Verbouwereerd reageren de gasten bij de deur: Bedankt hoor! :) We melden dat we niets hebben gehad en bedanken ze nogmaals :). Nog even naar Lake Placid rijden en dan lekker eten na een lange reis. In Lake Placid blijkt het erg druk te zijn. De campings zijn vol en uiteindelijk belanden we op camping North Pole (http://www.northpoleresorts.com/activities/). Na een gesprek met een camping medewerker blijkt hier morgen toevallig de Ironman Triathlon van Lake Placid te zijn. (http://www.ironman.com/triathlon/events/americas/ironman/lake-placid.aspx#axzz3hybgQxhT) Best wel leuk, maar een beetje onverwacht en heel erg druk. We schijnen morgen geeneens van de camping af te kunnen. We wachten het eerst maar eens even af.
Zondag 26 juli 2015. Lake Placid.
Afgelopen nacht veel regen gehad en de tenten zijn behoorlijk nat, maar nu is het gelukkig erg zonnig. Op de weg voor de camping, rijden de eerste wielrenners van de wedstrijd. Het gejuich zullen we de gehele dag horen want een Ironman betekend ruim 4 km zwemmen (in Mirror Lake), ruim 160 km fietsen (in de bergen rondom Lake Placid) en dan ook nog even een marathon lopen. Respect voor iedereen die daaraan meedoet. We besluiten ondanks de adviezen om toch naar Lake Placid te gaan. We rijden tegen “de draad” in en kunnen daardoor de wedstrijd mooi bekijken. Er is eigenlijk niemand op de weg zodat we zo naar Lake Placid kunnen rijden. Onderweg zien we een heel mooi aangelegde mini golfbaan. Sanne vindt dt nog steeds fantastisch leuk, dus doen we 2 rondes op deze baan. Hij ligt inderdaad erg mooi en het weer is prachtig. Dit is genieten in de bergen. In het dorp lunchen we even en gaan Anja en Sanne wat winkelen. Thomas en Kees gaan even bij de wedstrijd kijken en we kunnen de dames daarna de hele middag niet meer vinden. De telefoons zijn leeg anders zou het uiteraard erg eenvoudig zijn. We bekijken op verschillende plekken de wedstrijd. De eerste lopers komen voor vieren aan en hebben de marathon al achter de rug. Heel veel fietsers komen er ook nog binnen en die liggen dus een kleine marathon achter. Voor het wordt het vanavond erg laat! Het is erg warm geworden en rond een uur of 4 PM besluiten we om te gaan zwemmen in Mirror Lake. De dames hebben we nog steeds niet gevonden. We laten een briefje achter op onze auto. Het is heerlijk in het meer. Als we zijn afgekoeld gaan we toch nog even zoeken en uiteindelijk vinden we de beide dames gelukkig toch. Samen even afkoelen in het meer. ’s Middags hebben we een leuk restaurant gezien in de Main Street van Lake Placid. Hier gaan we lekker eten en daarna in het donker weer terug naar de camping. Nog steeds zijn er hardlopers bezig. Het is inmiddels 10 uur PM !!!!!
Maandag 27 juli 2015. Lake Placid.
Het is hier eigenlijk prima toeven en het weer is prachtig. Daarom boeken we nog een nacht bij. Vandaag een beetje wandelen in de bergen en ’s middags zwemmen en suppen op Mirror Lake. We rijden via de Whiteface Mountain Veterans Memorial Highway (http://www.whiteface.com/activities/whiteface-veterans-memorial-highway) naar Whiteface Mountain. Het is een behoorlijk dure tolweg ($35 voor een kleine “lousy” 5 mijl). Maar het is “ memorial”, dus……… Hiervandaan heb je echter een prachtig uitzicht op Lake Placid (heel in de verte). Onderweg ontbijten we met een prachtig uitzicht op verschillende meren en bergen de achtergrond. Het hoogste punt is 4,610 ft. Voor Amerikanen natuurlijk “amazing”. Voor ons Europeanen een "lousy" hoogte. Iets meer dan 1500 meter is in de Alpen natuurlijk niet echt spectaculair. De wandeling en het uitzicht zijn prachtig en we ontmoeten de eerste Nederlanders sinds dagen. Deze omgeving (East-USA) is kennelijk niet echt populair onder ons volkje. Rond 2 PM rijden we weer naar beneden en rijden we naar Lake Placid om nog wat te zwemmen en te “suppen". Sanne heeft dit 2 jaar geleden jaar in Moro Bay (http://www.morrobay.org) tussen de zeehonden, een keer geprobeerd, maar dat lukte niet helemaal. Nu op dit meer moet het wel goed gaan. We huren een board in het dorp en Thomas en Sanne gaan het proberen. Het lukt eigenlijk prima en Thomas gaat het hele meer over. Om ste beurt proberen we het “suppen” een beetje onder de knie te krijgen wat na enige oefening en valpartijen prima lukt. We eten weer in Lake Placid, meer picknicken deze keer, op een prachtig grasveld met houten stoelen en een fantastisch uitzicht op Mirror Lake. Wat een mooi bergdorpje is dit ook. En realiseert iedereen zich ook nog dat dit dorp 2 maal de Olympische Spelen heeft georganiseerd, in 1932 en in 1980. En dat Eric Heiden daar 5 Gouden medailles won op alle schaatsafstanden. Fenomenaal !!!
Dinsdag 28 juli 2015. Burlington (Vermont).
We hebben gehoord dat Burlington een erg relaxed plaatsje is en besluiten daarheen te gaan. Het ligt op een niet al te grote afstand van Lake Placid en we kunnen er eenvoudig komen door Lake Camplain over te varen. We steken in Port Kent over van de staat New York naar de staat Vermont. De nummerborden van de auto’s veranderen hierdoor ook van geel naar groen. Hiermee besluiten we eigenlijk dat we Boston en eventueel walvissen spotten op zee niet meer kunnen halen. Dit kost ons teveel reistijd. De afstand naar Boston is ruim 6 uur heen en terug en eigenlijk hebben we daar weinig zin meer in. We "skippen" Boston dus van onze “To Do – List” en besluiten nog een paar dagen in Vermont te blijven. Misschien spotten we hier wel een paar “Moose”. Burlington (https://www.burlingtonvt.gov) is een heerlijke stad. Gezellig centrum, warm en mooie omgeving. We zien ook nog een erg leuke winkel (Hollister) waar we aardig wat nieuwe kleding aanschaffen. Helaas werkt de credit card niet meer, zodat we met cash moeten betalen. Dus eerst even de “limiet verhogen”, een hotel regelen voor onze laatste dag in New York, even skypen met Opa en Oma en lunchen. De mensen zijn hier erg vriendelijk en de sfeer is inderdaad erg relaxed. We hebben twee leuke gesprekken met de “informatie medewerker” die ons advies geeft over waar naar toe te gaan. Hij is echt heel spontaan en erg geestig. Daarna komen we nog een donkere verkoper tegen. Als we zeggen dat we uit Holland komen wordt hij erg enthousiast en komen we erachter dat er heel wat vooroordelen en “verkeerder beelden” zijn over Nederland. Er leuk om deze te weerleggen en/of te bespreken. Mede door het enthousiasme van deze twee mensen besluiten we om hier een nachtje te blijven. We zoeken een plek op North Beach Campground (http://campvermont.com/campground.html?site=340) en gaan lekker zwemmen in het meer. ’s Avonds is het erg leuk in het centrum van de stad. We eten bij een leuk restaurant op Church Street. Daarna eten we een ijsje (op kosten van Opa) bij Ben & Jerry’s. Het is er binnen vreselijk druk en op de straat wordt voor de kinderen een film gedraaid. Rond 10 PM delen ze gratis ijs uit. Wat een verrassend leuke stad is dit. Morgen gaan we verder via de Interstate nummer 100 naar “beneden” (weer een stukje naar de stad New York toe).
Woensdag 29 juli 2015. Warren Falls (Vermont).
Vandaag willen we de mooie Interstate 100 rijden naar het zuiden en daar een mooie camping opzoeken. Deze route loopt langs Green Mountain een mooi berggebied. Het landschap is erg mooi en we rijden langs een rivier (de Mad River) naar het zuiden. We drinken heerlijke koffie in een prachtig oud station in Waterbury. Vervolgens willen we in de rivier wat gaan zwemmen en zoeken we een mooie “waterhole”. De eerste “waterhole" is niet echt een succes en we besluiten om verder te rijden. Bij de Warren Falls hebben we meer geluk. Dit is echt een prachtige zwem- en duikplek. Het water is ijskoud, maar in de Mad River liggen mooie rotsen waar vanaf je in de rivier kan springen die op veel plekken een meter of 4 diep is. Veel jongelui zijn hier om te zwemmen en te springen. Dit is echt een fantastisch mooie plek en zonder twijfel het meest spectaculaire zwemplekje van deze vakantie. Na een uur of twee/drie wordt het langzaam drukker en besluiten we dit mooie plekje te verlaten. (http://www.tripadvisor.nl/Attraction_Review-g57436-d6881507-Reviews-Warren_Falls-Warren_Vermont.html). Nu eerst wat eten kopen en wat lunchen. We picknicken op een mooie plek nabij Stockbridge in het gras met uitzicht op de bergen. Hierna rijden we via Manchester verder. We willen hier een camping zoeken, maar deze blijkt niet erg geschikt te zijn. Uiteindelijk belangen we, na goed speurwerk door Thomas, op een KOA nabij Brattleboro.
Donderdag 30 juli 2015. Brattleboro.
Gisterenavond hebben we een prachtig mooi kampvuur gemaakt en daar ook lang bij gezeten. Het was heerlijk warm en het kampvuur lukte deze keer ook erg goed. Na enig overleg blijven we hier 2 nachten. Het is een mooie camping. Het zwembad is prima en het weer is ook prachtig. Waarom zouden we hier weggaan voor de laatste dag. Morgen rijden we door naar New York om daarna op onze laatste dag het vrijheidsbeeld te bekijken. We rijden een beetje rond, bezoeken enkele Covered Bridges (http://www.coveredbridgemap.com/vt/) Dit zijn mooie overdekte bruggen waarvan we er eigenlijk nog steeds niet achter zijn, waarom deze zo (dus overdekt) gemaakt werden. Thomas denkt voor de stevigheid. Ik heb werkelijk geen idee !
’s Middags willen we eigenlijk nog wat Kanoën of Tubing, maar dat blijkt hier in de omgeving niet erg goed te gaan ivm lage waterstanden. We bezoeken Brattleboro wat ons niet heel erg aanspreekt t.o.v. Het prachtige Burlington. Misschien zijn onze verwachtingen van Vermont wel erg hoog. ’s Middags is het nog steeds erg warm en daarom gaan we op de camping lekker bij het zwembad relaxen. Het regent nog even, maar dat maakt verder niet zo uit. Een beetje tafeltennissen en beetje nix doen. We zijn moe…….! Morgen opruimen, inpakken en wegwezen. Op naar onze laatste dag: New York.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
