Kota Bahru en Perhentians

12 augustus - 15 augustus.
Vandaag rijden we van Penang naar Gerik. Hier zitten we in het State Park Belum. Daar aangekomen over overigens een prima hoofdweg gaan we eerst even kijken of er nog wat te beleven valt. Onderweg hebben we veel borden gezien van overstekende olifanten. Het toerisme staat hier nog erg in de kinderschoenen. Het enige wat we vandaag kunnen doen is een rondje varen rond het eiland en naar een mooie bloem (de grootste ter wereld?) gaan kijken. Hier hebben we niet zoveel trek in, dus gaan we lekker het zwembad in. Hier hebben we een prachtig uitzicht over het meer. Tegen 7 uur, als het bijna donker is gaan we toch nog een poosje in de auto zitten om olifanten te zoeken. Helaas hebben we geen geluk). Ook de volgende morgen kunnen Thomas en Kees het niet laten om even een uurtje rond te rijden. Het enige wat ze zien is olifantenpoep en twee apen. Wel echte apen dit keer. Na het ontbijt rijden we door naar Kota Bahru. Deze stad ligt in het meest strenge islamitische deel van Maleisië. Onderweg ziet alles er net iets netter uit dan onderweg op andere gedeeltes. Minder rommelig, leukere restaurantjes, nette verkoopstalletjes met fruit. We rijden vlak langs de Thaise grens en de omgeving doet (van horen zeggen) Thais aan. Nadat we zijn ingecheckt gaan we richting het dorp Tumpat. Hier liggen een stuk of wat Boedistische tempels (die allemaal beginnen met Wat ......). We zien er twee, maar de tempel met de sleeping Boeda zien we net niet. Door de monniken worden we twee keer ergens heen gestuurd, maar die komen kennelijk ook niet verder dan hun eigen tempel, want ook met de aanwijzingen kunnen we het niet vinden.
Wat ons hier erg opvalt is:
- iedere vrouw met een hoofddoek omloopt
- iedereen wel erg modern is (spijkerbroeken en veel grote smartphones. Groot is daarin het toverwoord).
- op de motortjes meestal 3 of 4 personen zitten (meestal zonder helm, maar met hoofddoek)
- wij kennelijk een "attractie" zijn op het strand. Kleine kinderen (onder de twaalf jaar) komen kijken en rijden steeds op hun BROMMER (ze kunnen nauwelijks bij het stuur!) voorbij.
- de gemiddelde Maleier zijn afval op het strand laat liggen. Dit is bezaaid met lege flessen, bekers, enz.... Hier kunnen ze nog wel wat leren van ECO toerisme.

Het avondeten nuttigen we in Kota Barhu. Dit is geen speciale stad. Het enige speciale schijnt een mooie overdekte marktplaats te zijn. In de parkeergarage nemen we een helling van (ik denk wel 20%!) naar boven. Hierna lopen we naar de Central Market. Het ziet er erg leeg uit, het stinkt enorm en de ratten lopen tussen de kramen door. Zo speciaal is dit toch niet? Later horen we dat de markt in de morgen "leuker" is (maar het is nu avond!) en dat het licht door de overdekte koepel dan een mooi speciaal effect geeft (maar het is nu donker!). Good place but wrong time, zullen we maar denken. Om ons "verdriet" een plaatje te geven kiezen we voor de zekerheid van McDonald (waar een Large big-mac-menu RM 9, 2 euro 50, kost!.
In het donker rijden we terug naar het hotel. Dit is toch wel speciaal, met onverlichte auto's, brommers en gaten in de wegen!

De volgende morgen is onze laatste dag met de auto. Dit is echt de slechtste auto die we gehuurd hebben de afgelopen jaren. De Nissan Sentra (nooit van gehoord!, lag niet echt lekker op de weg, had zijn stuur links zitten en de airco werkte niet heel goed. Gelukkig heeft hij ons niet in de steek gelaten deze ruim 2000 km. Op het vliegveld van Kota Bahru brengen we deze weg bij HAWK, de verhuurmaatschappij. Daarna met de taxi naar Kuala Besut waarvandaan de boten vertrekken naar de Perhentian Islands. De taxi regelen kost nog wel enige moeite. De eerste taxi die Kees aanschiet heeft nog een ander klant. De tweede zegt "prima" voor 80 RM doe ik het en hij rijdt vervolgens weg! Als Anja binnen op het vliegveld een ticket koopt voor 78 RM kunnen we in de eerste de beste taxi stappen. En die blijken er dan genoeg te zijn. De taxichauffeur brengt ons eerst naar Besut en vervolgens naar het Manor Beach Resort, waar we nog een nachtje verblijven. Dit blijkt het mooiste resort tot nu toe te zijn. Mooie chalets, een mooi zwembad, een leuk strand en een heerlijk ontbijt. 's Avonds eten we heerlijk in het plaatselijke restaurant op een kilometer lopen van het resort.

Na ons ontbijt haalt de taxi ons op om ons naar de boot te brengen. De Jettie vertrekt vanuit Besut waar het om 8 uur in de morgen al erg druk is. De Jettie blijkt e en snelle speedboot te zijn waar maximaal 40 personen met bagage op kunnen. Op deze kunnen er echter zeker 50, dus de boot helt een beetje over en komt moeilijk op gang. Onderweg een huilend klein meisje, at we stil krijgen met een lollige. Naast ons zit een Palestijn (wat doen die nu hier?). De eilanden blijken een uurtje varen te zijn en gelukkig worden wij al een van de eersten afgezet op het strand. Hier moeten we nog overstappen op een kleiner bootje omdat de grote speedboot niet over het laatste deel van het strand en koraalrif kan varen. Het strandje ziet er erg rustig en prachtig uit. Hier verblijven we een paar dagen met luieren en nix doen. Onze hutjes zien er prima uit en we kunnen er eigenlijk al direct in. We zwemmen een beetje en besluiten allemaal de duikcursus te gaan doen. Het is al weer zo lang geleden dat Kees en Anja de PADI gehaald hebben. De Open Water Cursus start de volgende dag, dus vandaag doen we verder weinig meer dan even de eerste hoofdstukken van de theorieboeken lezen. Het leven bestaat hier uit luieren, 100 meter lopen naar de andere kant van het strand, luieren, drinken, eten en nix doen.

16 augustus.
Vandaag is het weer heerlijk warm. Hierover hoeven we ons in ieder geval geen zorgen over te maken. Het is altijd ruim 30 graden en mooi weer. Onze eerste duik staat vanmiddag om 13.30 uur op het programma. We gaan met twee Nederlandse zussen en Sebastiaan (de Franse instructeur) op pad. We leren eerst hoe we een pak in elkaar moeten zetten en hoe we de fles moeten monteren en varen vervolgens naar een prachtig mooi leeg strandje. Het lijkt wel een zwembad, zo helder is het water. Onder ons zwemmen kleine gekleurde vissen. Hier leren we de eerste basis basisbeginselen van het duiken. Tegen 5 uur zijn we weer terug bij de duikschool Alu Alu Divers. De spullen schoonmaken en morgen onze eerste echte duik maken. Spannend hoor! Net voor het eten doen we een "gek" en gaan we, voor de verandering, bij de buren een drankje drinken. In de avond eten we weer bij Bayu Dive Lodge wat een prima keuze blijkt te zijn. Hier hebben we een gezellig gesprek met een stel Nederlanders die ook aan het rondreizen zijn. Daarna weer lekker naar ons bedje!